Ontmoetingscentra voor veteranen

Een van de doelen waarvoor de Stichting Help Ze Thuiskomen zich wil inzetten en waarvoor tijdens de unieke roei-challenge in 2023 door de DMRC geld voor wordt binnen geroeid, is het ondersteunen van hoogwaardige opvang, begeleiding en nazorg van allen die Nederland dienen of hebben gediend. Hiermee krijgen deze mensen toegang tot een platform dat begripvol een luisterend oor biedt wat voor hen een positief effect heeft op de kwaliteit van leven.

De samenleving zendt militairen uit om de Nederlandse belangen – en dat is ook (in) uw belang – te dienen. Sommigen militairen lopen bij de uitvoering van dit moeilijke werk littekens op. Voor hen is medische zorg beschikbaar. Maar er is bij deze militairen ook behoefte aan laagdrempelige ontmoetingsmogelijkheden en contact met andere veteranen. Vanuit de veteranenverenigingen worden de handen uit de mouwen gestoken en wordt door veteranen zelf veel gedaan aan buddy-support. Om de Veteranen Ontmoetings Centra (VOC’s) in stand te houden, is ook steun vanuit de regionale en lokale samenleving nodig. De ontmoetingscentra hebben de beschikking over professionele nulde-lijns-ondersteuning die desgewenst doorverwijzen naar professionele hulpverlening. Er vindt ondersteuning aan veteranen en andere (oud) geüniformeerden plaats; ze worden uit hun sociaal isolement gehaald en gereactiveerd.

In de al bestaande ontmoetingscentra die in Nederland zijn ingericht, is voldoende zorg aanwezig maar deze bereikt in de praktijk de veteranen die deze zorg nodig hebben nog onvoldoende. Stichting Help Ze Thuiskomen ondersteunt deze ontmoetingscentra die een duidelijke maatschappelijke functie en meerwaarde hebben. Die meerwaarde blijkt uit de inzet voor activiteiten die maatschappij, defensie en thuisfront met elkaar verbinden en daarmee de kwaliteit van leven bevorderen.

Respect, waardering en zorg voor onze veteranen zijn de drie fundamentele onderdelen van het veteranenbeleid. Dat geldt voor alle veteranen jong en oud ongeacht de missie waaraan zij hebben deelgenomen maar ook voor hun thuisfront. Zorg kan er nooit genoeg zijn en zeker niet voor de veteranen die met blijvend letsel “Thuiskomen”.

PTTS is dan voor velen moeilijk grijpbaar. Fysiek letsel is meestal zichtbaar en daardoor herkenbaar voor de buitenstaander. Bij PTTS is dat toch even anders.
Vandaar dat ik van harte elk initiatief ondersteun dat bijdraagt aan de zorg die nodig is voor deze groep. In mijn tijd als Commandant van het Korps Mariniers heb ik altijd met veel bewondering de daden van de Rowing Challenge gevolgd.

Respect voor het lef dat de organisatie heeft genomen en de prestaties die geleverd zijn door de deelnemers. Het zijn tochten waar je in eerste instantie van achter je oren krabt maar het blijkt wel weer waar onze veteranen toe in staat zijn.
Nu als Inspecteur der Krijgsmacht kan ik mijn bijdragen continueren. Dat doe ik niet alleen als Inspecteur der Veteranen maar ook als militair, veteraan en mens. Zorg voor elkaar is essentieel. Onderling contact en samen komen om met elkaar te praten, ervaringen te delen en activiteiten te ondernemen zijn een goed medicijn. Ontmoetingsplaatsen voor veteranen kunnen daar een belangrijke rol in spelen. Dat vraagt om steun maar ook dat het goed geregeld is. Alle initiatieven zijn meer dan welkom maar het is in het belang van de veteraan dat de organisatie staat, de kwaliteit van de zorg is geborgd en het voortzettingsvermogen is gegarandeerd.