HOME - Help Ze Thuiskomen

Samen tegen PTSS

Het moment, die gebeurtenis staat als het ware op je netvlies gebrand en in je geheugen gegrift.
Dat ene moment.
Die ene gebeurtenis.
Die verandert zonder dat je daar in eerste instantie erg in hebt, radicaal je leven.
Het lukt je niet die schokkende gebeurtenis te verwerken.
Je herbeleeft keer op keer die schokkende gebeurtenis.
Soms pas jaren later.
Het is als het ware het verleden in het heden.
(Il passato nel presente)
De diagnose luidt: posttraumatische stressstoornis (PTSS).

Eén moment. Het laat je niet meer los.

Eén gebeurtenis. Met blijvende gevolgen.

Oorlogsgeweld, een ernstig verkeersongeluk, een heftige brand met zwaargewonde of zelfs dodelijke slachtoffers, of een (natuur)ramp; het zijn allemaal schokkende, traumatische gebeurtenissen. Militairen, brandweerlieden, politieagenten, ziekenhuisartsen en ambulancepersoneel, beoefenen allemaal beroepen met een verhoogde kans op blootstelling aan dergelijke schokkende, traumatische gebeurtenissen.

Zij lopen daarmee een verhoogd risico op het ontwikkelen van posttraumatische stressstoornis (PTSS).

In de persoonlijke verhalen van drie oud-militairen klinkt door wat de impact is om dagelijks te moeten leven met de diagnose PTSS.

HELP ZE THUISKOMEN

we zorgen ervoor dat iedereen thuiskomt

Het doel van
Stichting Help Ze Thuiskomen

GEÜNIFORMEERDE BEROEPEN KRIJGEN DAGELIJKS TE MAKEN MET PTSS

Het onzichtbare, zichtbaar maken.

Het doel van Stichting Help Ze Thuiskomen is het vragen van begrip, het geven van aandacht aan en het genereren van geld voor (oud) mariniers en andere geüniformeerde (oud) beroepsbeoefenaren die in het dagelijks leven te maken hebben met (de gevolgen van) PTSS. Een posttraumatische stressstoornis die zij hebben opgelopen in de uitoefening van hun beroep dat zij sindsdien niet meer (op dezelfde wijze) kunnen uitoefenen. Een beroep dat zij vanuit passie en betrokkenheid uitoefenden ten dienste van een veilige Nederlandse samenleving.

Het logo van onze stichting symboliseert dat PTSS zich in het hoofd afspeelt. Niet zichtbaar voor de buitenwereld.

Door aandacht te vragen voor de gevolgen van PTSS wil de stichting “het onzichtbare zichtbaar maken”.

Met in ons achterhoofd het credo binnen de krijgsmacht “Leave no one behind”, wil de stichting een brug slaan tussen enerzijds geüniformeerde beroepsbeoefenaren die in het dagelijks leven te maken hebben met de gevolgen van PTSS en anderzijds de Nederlandse samenleving.

“leave no one behind”

Wij laten niemand achter. We zorgen ervoor dat iedereen thuiskomt.